Samouk, zdolniacha, geniusz, no i skromny – gdybym miał się określić, mógłbym właśnie tak. Ale nie chce mi się określać. Po prostu gram. Gram, bo kocham grać. I ta miłość jest odwzajemniona, bo kiedy siadam przed fortepianem, klawisze same mi podpowiadają jak mam układać palce, a ja tylko siedzę i patrzę jak Muzyka się Gra. Jak nie wierzycie, to Wam pokażę w czwartek 30 I o 20.00 w Praskiej na Brzeskiej. Muzyka lat 80., improwizacja, ciutek jazzu i mojej własnej twórczości. Wpadajcie śmiało!
Wino i Pianino: Mateusz Chmielewski
